هواگیری لوله های آب

هواگیری لوله های آب فرآیندی حیاتی برای حذف حباب‌های هوا از سیستم‌های لوله‌کشی است که عملکرد صحیح و کارآمد انتقال آب و حرارت را تضمین می‌کند و از بروز مشکلاتی نظیر کاهش فشار، صداهای مزاحم و آسیب به تجهیزات جلوگیری به عمل می‌آورد.

سیستم‌های لوله‌کشی آب، چه در ساختمان‌های مسکونی و چه تجاری، از اجزای پیچیده‌ای تشکیل شده‌اند که برای عملکرد بهینه نیاز به جریان روان و بدون مانع آب دارند. یکی از شایع‌ترین مشکلاتی که می‌تواند این جریان را مختل کند، وجود هوا در لوله‌ها است. این حباب‌های هوایی، که اغلب نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند عواقب ناخواسته‌ای از جمله کاهش کارایی، افزایش مصرف انرژی و حتی خرابی تجهیزات به دنبال داشته باشند. درک اهمیت فرآیند هواگیری و اجرای صحیح آن، کلید حفظ سلامت و دوام سیستم آبرسانی هر ساختمانی است.

هواگیری لوله های آب چیست

هواگیری لوله‌های آب به معنای خارج کردن هوای محبوس شده در مسیرهای لوله‌کشی آب، رادیاتورها، پکیج‌ها، آبگرمکن‌ها و سایر اجزای سیستم آبرسانی است. این فرآیند ضروری است زیرا هوا در مقایسه با آب، قابلیت تراکم بسیار بالایی دارد و می‌تواند فضای زیادی را در لوله‌ها اشغال کند. وجود هوا به جای آب، باعث ایجاد اختلال در جریان سیال شده و مانع از انتقال یکنواخت آب و حرارت می‌شود. هدف اصلی از هواگیری، اطمینان از پر شدن کامل لوله‌ها و تجهیزات از آب و حذف هرگونه مانع گازی است که می‌تواند عملکرد سیستم را مختل کند.

این عملیات در سیستم‌های گرمایشی مانند شوفاژ و پکیج، اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند، زیرا حباب‌های هوا می‌توانند به عنوان یک عایق عمل کرده و از انتقال حرارت از آب گرم به محیط اطراف جلوگیری کنند. در نتیجه، رادیاتورها به طور کامل گرم نمی‌شوند و سیستم برای رسیدن به دمای مطلوب، باید با تلاش بیشتری کار کند که این امر به افزایش مصرف انرژی و استهلاک تجهیزات منجر می‌شود. هواگیری به طور منظم، به حفظ راندمان بالای سیستم و جلوگیری از مشکلات آتی کمک شایانی می‌کند.

علاوه بر سیستم‌های گرمایشی، لوله‌های آب سرد و گرم مصرفی نیز ممکن است دچار تجمع هوا شوند. این مسئله می‌تواند باعث کاهش فشار آب در شیرها، پاشش متناوب آب و هوا، و ایجاد صداهای ناخوشایند در سیستم لوله‌کشی شود. بنابراین، هواگیری تنها محدود به سیستم گرمایش نیست، بلکه یک جنبه حیاتی از نگهداری کلی سیستم آبرسانی ساختمان محسوب می‌شود. انجام صحیح این کار، به طول عمر بیشتر لوله‌کشی و تجهیزات متصل به آن، و همچنین تجربه کاربری بهتر برای ساکنین منجر خواهد شد.

دلایل ورود هوا به لوله های آب

ورود هوا به سیستم لوله‌کشی می‌تواند دلایل متعددی داشته باشد که هر کدام به نوعی بر عملکرد سیستم آبرسانی تأثیر می‌گذارند. یکی از رایج‌ترین دلایل، پر کردن اولیه سیستم پس از نصب یا تعمیرات اساسی است. هنگامی که لوله‌ها برای اولین بار با آب پر می‌شوند، هوای موجود در آن‌ها فرصت خروج کامل را پیدا نکرده و در نقاط مختلف سیستم محبوس می‌شود. این اتفاق به خصوص در سیستم‌های گرمایشی که حجم زیادی از لوله‌کشی و رادیاتور دارند، شایع است.

دلیل دیگر می‌تواند نشتی‌های کوچک یا ترک‌های مویی در لوله‌ها یا اتصالات باشد. حتی یک نشتی بسیار جزئی که ممکن است به صورت قطره‌ای قابل مشاهده نباشد، می‌تواند در زمان‌هایی که فشار آب در سیستم کاهش می‌یابد (مثلاً هنگام تخلیه آب)، به عنوان مسیری برای مکش هوا به داخل لوله‌ها عمل کند. این هوا سپس در نقاط مرتفع‌تر یا خمیدگی‌های لوله تجمع می‌یابد و مشکلات متعددی را ایجاد می‌کند. همچنین، نوسانات فشار آب شهری نیز می‌تواند در برخی موارد باعث ورود هوا به سیستم شود.

مشکلات مربوط به پمپ‌های آب، به خصوص پمپ‌های سیرکولاتور در سیستم‌های گرمایشی، نیز می‌تواند منجر به ورود هوا شود. اگر پمپ به درستی کار نکند یا دچار کاویتاسیون (تشکیل حباب بخار در مایع به دلیل کاهش فشار) شود، می‌تواند حباب‌های هوا را به داخل سیستم بکشد. علاوه بر این، تخلیه جزئی یا کامل سیستم برای تعمیرات، تعویض قطعات یا حتی در زمان قطع و وصل شدن مکرر آب شهری، از دیگر عوامل اصلی ورود هوا به لوله‌کشی محسوب می‌شود. نگهداری صحیح و بازرسی‌های دوره‌ای می‌تواند به شناسایی و رفع این دلایل کمک کند.

علائم وجود هوا در سیستم لوله کشی

تشخیص وجود هوا در سیستم لوله‌کشی از طریق مشاهده علائم خاصی امکان‌پذیر است. یکی از بارزترین نشانه‌ها، شنیدن صداهای غیرعادی از لوله‌ها است. این صداها می‌توانند شامل غرغره کردن، سوت کشیدن، قل قل کردن یا حتی ضربه‌های محکم (که به چکش آبی معروف است) باشند. این صداها معمولاً هنگام باز و بسته کردن شیرهای آب یا در زمان روشن شدن پمپ‌های سیستم گرمایشی شنیده می‌شوند و نشان‌دهنده حرکت حباب‌های هوا در کنار آب هستند.

کاهش فشار آب در شیرها، به خصوص شیرهای آب گرم، یکی دیگر از علائم رایج است. اگر با وجود باز بودن کامل شیر، آب به صورت ضعیف و با فشار کم خارج می‌شود و گاهی همراه با پاشش هوا است، احتمالاً هوا در لوله‌ها محبوس شده است. این مشکل می‌تواند در دوش حمام یا شیرهای آشپزخانه بیشتر خود را نشان دهد. در سیستم‌های گرمایشی، سرد ماندن قسمتی از رادیاتورها یا گرم نشدن کامل آن‌ها، به خصوص قسمت‌های بالایی، نشانه واضحی از وجود هوا در رادیاتور است که مانع از گردش صحیح آب گرم می‌شود.

همچنین، نوسانات دمایی در آب گرم مصرفی، به ویژه در آبگرمکن‌های دیواری یا پکیج‌ها، می‌تواند ناشی از وجود هوا باشد. هوا می‌تواند جریان یکنواخت آب را مختل کرده و باعث شود آبگرمکن نتواند به طور پایدار دمای مورد نیاز را تأمین کند. در برخی موارد، حتی ممکن است پمپ‌های سیستم گرمایشی به طور غیرعادی و مکرر روشن و خاموش شوند که این نیز می‌تواند به دلیل تلاش پمپ برای غلبه بر مقاومت ناشی از حباب‌های هوا باشد. شناسایی به موقع این علائم، به جلوگیری از آسیب‌های جدی‌تر به سیستم کمک می‌کند.

اهمیت و ضرورت هواگیری منظم

هواگیری منظم سیستم لوله‌کشی و گرمایشی نه تنها یک اقدام پیشگیرانه است، بلکه برای حفظ کارایی، افزایش طول عمر تجهیزات و کاهش هزینه‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از مهمترین دلایل ضرورت هواگیری، بهبود چشمگیر کارایی سیستم گرمایشی است. وقتی هوا در رادیاتورها محبوس می‌شود، فضای اشغال شده توسط هوا، مانع از تماس کامل آب گرم با سطح داخلی رادیاتور شده و در نتیجه، رادیاتور نمی‌تواند حرارت را به طور کامل به محیط منتقل کند. این امر باعث می‌شود سیستم گرمایشی برای رسیدن به دمای مطلوب، زمان بیشتری کار کند و انرژی بیشتری مصرف نماید.

حذف هوا از لوله‌ها به کاهش مصرف انرژی کمک شایانی می‌کند. سیستم‌هایی که به درستی هواگیری شده‌اند، با حداقل توان کار می‌کنند و به سرعت به دمای مورد نظر می‌رسند، که این به معنای کاهش قابل توجه قبوض انرژی، به ویژه در فصول سرد سال است. علاوه بر صرفه‌جویی در مصرف انرژی، هواگیری منظم به افزایش طول عمر پمپ‌ها، شیرها و سایر اجزای سیستم کمک می‌کند. هوای محبوس شده می‌تواند باعث خوردگی داخلی لوله‌ها و قطعات فلزی شود، زیرا اکسیژن موجود در هوا با فلزات واکنش داده و فرآیند زنگ‌زدگی را تسریع می‌بخشد. همچنین، وجود هوا می‌تواند باعث افزایش فشار غیرعادی و استهلاک زودرس پمپ‌ها شود.

علاوه بر مزایای فنی و اقتصادی، هواگیری به افزایش راحتی ساکنین نیز کمک می‌کند. با حذف صداهای مزاحم ناشی از حرکت هوا در لوله‌ها، محیطی آرام‌تر فراهم می‌شود. همچنین، اطمینان از فشار آب یکنواخت و دمای پایدار در شیرهای آب و دوش، تجربه استفاده از سیستم آبرسانی را بهبود می‌بخشد. بنابراین، هواگیری نباید به عنوان یک کار فرعی تلقی شود، بلکه باید به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از برنامه نگهداری سالانه سیستم‌های لوله‌کشی در نظر گرفته شود.

هواگیری منظم سیستم لوله‌کشی، سرمایه‌گذاری هوشمندانه‌ای برای افزایش راندمان انرژی، طول عمر تجهیزات و آسایش ساکنین است و از بروز مشکلات پرهزینه در آینده جلوگیری می‌کند.

ابزار و وسایل مورد نیاز برای هواگیری

برای انجام فرآیند هواگیری به صورت صحیح و ایمن، نیاز به چند ابزار ساده اما ضروری دارید. تهیه این وسایل پیش از شروع کار، به شما کمک می‌کند تا فرآیند را بدون وقفه و به آسانی انجام دهید. اولین و مهمترین ابزار برای هواگیری رادیاتورها، آچار هواگیری رادیاتور است. این آچار کوچک و معمولاً مربعی شکل، به طور خاص برای باز و بسته کردن شیر هواگیری رادیاتور طراحی شده است. برخی از رادیاتورهای جدیدتر ممکن است دارای شیر هواگیری با پیچ گوشتی خور باشند که در این صورت، یک پیچ گوشتی دو سو نیز مورد نیاز خواهد بود.

یک سطل کوچک یا ظرف مناسب برای جمع‌آوری آب خروجی از شیر هواگیری ضروری است. حتی پس از خروج هوا، مقداری آب نیز همراه آن خارج خواهد شد که برای جلوگیری از کثیف شدن محیط و محافظت از کفپوش، باید جمع‌آوری شود. همچنین، چند پارچه یا حوله کهنه برای پاک کردن آب‌های ریخته شده و خشک کردن شیر هواگیری پس از اتمام کار، بسیار مفید خواهند بود. این پارچه‌ها می‌توانند در جذب هرگونه نشتی کوچک نیز کمک کننده باشند.

برای سیستم‌های پیچیده‌تر مانند پکیج‌های دیواری که نیاز به تنظیم فشار دارند، یک آچار فرانسه یا انبر دست ممکن است برای باز و بسته کردن شیرهای پرکننده یا اتصالات خاص مورد نیاز باشد. در برخی موارد، به خصوص برای هواگیری کامل سیستم پس از تخلیه، ممکن است نیاز به یک شلنگ آب برای پر کردن مجدد سیستم و اطمینان از خروج کامل هوا باشد. همچنین، استفاده از دستکش کار برای محافظت از دست‌ها و جلوگیری از تماس با آب گرم یا آلوده، توصیه می‌شود. داشتن یک چراغ قوه نیز می‌تواند در مکان‌های کم‌نور برای دید بهتر شیرهای هواگیری و اتصالات مفید باشد. آماده‌سازی این ابزارها، فرآیند هواگیری را بسیار ساده‌تر و کارآمدتر می‌کند.

مراحل کلی هواگیری لوله های آب

هواگیری لوله‌های آب، هرچند در جزئیات برای بخش‌های مختلف سیستم متفاوت است، اما از یک سری اصول کلی پیروی می‌کند. اولین گام، خاموش کردن سیستم گرمایشی (مانند پکیج یا موتورخانه) و صبر کردن برای خنک شدن کامل آب در لوله‌ها است. این کار هم برای ایمنی شما و هم برای افزایش اثربخشی هواگیری ضروری است، زیرا آب سرد توانایی بیشتری در جذب هوا دارد و حباب‌ها در آب گرم بیشتر منبسط می‌شوند. پس از خنک شدن سیستم، باید شیر اصلی ورودی آب به سیستم گرمایشی را (در صورت وجود) یا شیر اصلی آب ورودی به ساختمان را ببندید تا از ورود هوای جدید به سیستم جلوگیری شود.

پس از آن، نوبت به شناسایی نقاط هواگیری می‌رسد. این نقاط معمولاً در بالاترین قسمت‌های سیستم یا در بخش‌هایی که احتمال تجمع هوا بیشتر است، قرار دارند. به عنوان مثال، در رادیاتورها، شیر هواگیری معمولاً در بالای رادیاتور قرار دارد. در شیرهای آب، باز کردن کامل شیر به خروج هوا کمک می‌کند. فرآیند هواگیری باید به صورت منظم و از پایین‌ترین نقطه سیستم به سمت بالاترین نقطه انجام شود. این روش به گرانش کمک می‌کند تا هوا به سمت بالا حرکت کرده و راحت‌تر از سیستم خارج شود.

هنگام هواگیری هر نقطه، شیر هواگیری را به آرامی باز کنید و منتظر بمانید تا صدای خروج هوا قطع شود و به جای آن، جریان یکنواخت آب شروع به خروج کند. این نشان‌دهنده آن است که هوای محبوس شده در آن بخش خارج شده است. پس از خروج کامل هوا و مشاهده جریان پیوسته آب، شیر هواگیری را به آرامی و به طور کامل ببندید. پس از اتمام هواگیری در تمام نقاط، شیر اصلی آب را باز کرده و فشار سیستم را (در صورت لزوم) بررسی و تنظیم کنید. سپس سیستم گرمایشی را روشن کرده و عملکرد آن را بررسی کنید تا از عملکرد صحیح و بدون نقص آن اطمینان حاصل شود. این فرآیند عمومی، پایه و اساس هواگیری موفق در هر سیستمی است.

نحوه هواگیری رادیاتور شوفاژ

هواگیری رادیاتور شوفاژ یک مرحله حیاتی در نگهداری سیستم گرمایشی است که به افزایش کارایی و کاهش مصرف انرژی کمک می‌کند. برای شروع، ابتدا سیستم گرمایشی مرکزی (پکیج یا موتورخانه) را خاموش کنید و اجازه دهید رادیاتورها کاملاً خنک شوند. این کار از سوختگی جلوگیری کرده و کمک می‌کند تا هوای محبوس شده بهتر جمع شود. سپس، یک سطل کوچک یا ظرف و چند پارچه کهنه را در زیر شیر هواگیری رادیاتور قرار دهید تا آب‌های احتمالی را جمع‌آوری کند و از کثیف شدن محیط جلوگیری شود.

شیر هواگیری رادیاتور معمولاً در قسمت بالای یکی از دو طرف رادیاتور قرار دارد و اغلب به شکل یک پیچ کوچک با یک سوراخ مربعی یا شیار پیچ گوشتی است. با استفاده از آچار هواگیری مخصوص (یا پیچ گوشتی دو سو در برخی مدل‌ها)، شیر هواگیری را به آرامی در خلاف جهت عقربه‌های ساعت بچرخانید تا باز شود. در ابتدا، ممکن است صدای خش خش یا سوت کشیدن هوا را بشنوید که نشان‌دهنده خروج هوا است. اجازه دهید هوا به طور کامل خارج شود.

هنگامی که صدای خروج هوا قطع شد و به جای آن، جریان پیوسته و بدون حباب آب از شیر هواگیری خارج شد، به این معنی است که هوای محبوس شده از رادیاتور خارج شده است. در این مرحله، شیر هواگیری را به آرامی و به طور کامل در جهت عقربه‌های ساعت بچرخانید تا بسته شود. مطمئن شوید که شیر به طور محکم بسته شده و هیچ نشتی وجود ندارد. این فرآیند را برای تمامی رادیاتورها، ترجیحاً از رادیاتورهای طبقه پایین‌تر به سمت طبقات بالاتر، تکرار کنید. پس از هواگیری تمام رادیاتورها، فشار سیستم گرمایشی را در پکیج یا موتورخانه بررسی کرده و در صورت نیاز، آن را به میزان توصیه شده (معمولاً بین 1.5 تا 2 بار) برسانید تا عملکرد بهینه سیستم تضمین شود.

مراحل هواگیری پکیج دیواری

هواگیری پکیج دیواری به طور مستقیم انجام نمی‌شود، بلکه شامل مراحلی است که به خروج هوا از کل سیستم گرمایشی متصل به پکیج کمک می‌کند. اولین گام، خاموش کردن پکیج و قطع برق آن برای اطمینان از ایمنی است. سپس، اجازه دهید آب داخل سیستم خنک شود. پس از خنک شدن، به سراغ رادیاتورها بروید و طبق مراحل توضیح داده شده برای هواگیری رادیاتور شوفاژ، تمامی رادیاتورها را از پایین‌ترین طبقه به بالاترین طبقه هواگیری کنید. این کار به خارج شدن بخش عمده‌ای از هوای محبوس شده کمک می‌کند.

پس از اتمام هواگیری رادیاتورها، نوبت به بررسی فشار آب در پکیج می‌رسد. گیج فشار پکیج را بررسی کنید؛ معمولاً فشار مطلوب بین 1.5 تا 2 بار است. اگر فشار پایین‌تر از حد نرمال باشد، باید با استفاده از شیر پرکننده (معمولاً یک شیر کوچک در زیر پکیج) آب را به داخل سیستم اضافه کنید تا فشار به محدوده مطلوب برسد. هنگام پر کردن آب، ممکن است صدای خروج هوای باقی‌مانده از شیرهای هواگیری خودکار پکیج (اگر پکیج شما دارای این شیرها باشد) را بشنوید. این شیرها به طور اتوماتیک هوای جمع شده در داخل پکیج را خارج می‌کنند.

پس از تنظیم فشار، برق پکیج را وصل کرده و آن را روشن کنید. اجازه دهید پکیج برای مدتی کار کند و آب در سیستم به گردش درآید. سپس مجدداً فشار را بررسی کنید. ممکن است پس از روشن شدن پکیج و گرم شدن آب، فشار کمی تغییر کند یا هوای بیشتری خارج شود. در صورت لزوم، فرآیند هواگیری رادیاتورها و تنظیم فشار را تکرار کنید تا از عملکرد بی‌نقص سیستم گرمایشی اطمینان حاصل شود. انجام این مراحل به صورت دقیق، به حفظ کارایی و طول عمر پکیج کمک می‌کند.

روش هواگیری آبگرمکن

هواگیری آبگرمکن، چه از نوع مخزنی و چه از نوع دیواری (فوری)، برای اطمینان از عملکرد صحیح و تامین آب گرم پایدار ضروری است. برای آبگرمکن‌های مخزنی، معمولاً هوا به طور طبیعی از طریق شیرهای آب گرم خارج می‌شود، اما گاهی اوقات نیاز به مداخله است. برای هواگیری، ابتدا آبگرمکن را خاموش کنید تا آب در مخزن خنک شود. سپس، تمامی شیرهای آب گرم در منزل را، از پایین‌ترین نقطه (مانند شیر آب گرم سینک دستشویی طبقه همکف) شروع کرده و به سمت بالاترین نقطه (مانند دوش حمام طبقه بالا) باز کنید.

اجازه دهید آب از هر شیر برای چند دقیقه جریان یابد. در ابتدا، ممکن است آب به صورت پاششی و همراه با هوا خارج شود. صبر کنید تا جریان آب به طور یکنواخت و بدون حباب هوا شود. این فرآیند را برای تمامی شیرهای آب گرم در خانه تکرار کنید. پس از اتمام هواگیری در تمام نقاط، شیرهای آب را ببندید. در آبگرمکن‌های مخزنی، بررسی و باز کردن شیر اطمینان (T&P valve) برای لحظه‌ای نیز می‌تواند به خروج هوای محبوس شده در بالای مخزن کمک کند، اما این کار باید با احتیاط و فقط برای مدت کوتاهی انجام شود.

برای آبگرمکن‌های دیواری (فوری)، فرآیند هواگیری مشابه است. این آبگرمکن‌ها معمولاً دارای سنسورهایی هستند که در صورت وجود هوا، ممکن است عملکردشان مختل شود. با باز کردن شیرهای آب گرم و اجازه دادن به آب برای جریان یافتن تا خروج کامل هوا، می‌توانید از عملکرد صحیح آبگرمکن دیواری اطمینان حاصل کنید. در هر دو نوع آبگرمکن، پس از اتمام هواگیری، دستگاه را روشن کرده و از جریان پایدار آب گرم اطمینان حاصل کنید. در صورت تداوم مشکل، ممکن است نیاز به بررسی‌های تخصصی‌تر باشد.

چگونگی هواگیری شیرهای آب

هواگیری شیرهای آب، چه سرد و چه گرم، بخش مهمی از فرآیند نگهداری سیستم آبرسانی منزل است و به رفع مشکلاتی نظیر کاهش فشار، پاشش آب و هوا، و صداهای مزاحم کمک می‌کند. این فرآیند نسبتاً ساده است و نیاز به ابزار خاصی ندارد. برای شروع، بهتر است شیر اصلی آب ورودی به ساختمان را برای چند دقیقه ببندید تا فشار در لوله‌ها کاهش یابد و هوای محبوس شده فرصت تجمع بیشتری پیدا کند. سپس، تمامی شیرهای آب (هم سرد و هم گرم) را در تمام نقاط منزل به طور کامل باز کنید.

برای بهترین نتیجه، این کار را از پایین‌ترین نقطه ساختمان (مانند شیر آب در طبقه زیرزمین یا همکف) شروع کرده و به سمت بالاترین نقاط (مانند شیرهای حمام و دستشویی در طبقات بالا) ادامه دهید. اجازه دهید آب از هر شیر برای چند دقیقه جریان یابد. در ابتدا، ممکن است آب با صداهای غرغره، سوت و پاشش هوا خارج شود. این نشانه خروج هوا از لوله‌ها است. صبر کنید تا جریان آب به طور کامل یکنواخت شود و هیچ حباب هوایی همراه آن نباشد.

پس از اینکه جریان آب از تمامی شیرها بدون هوا و به صورت پیوسته شد، شیرها را به ترتیب از بالاترین نقطه به پایین‌ترین نقطه ببندید. این ترتیب به جلوگیری از ورود مجدد هوا کمک می‌کند. در نهایت، شیر اصلی آب ورودی به ساختمان را مجدداً باز کنید. ممکن است نیاز باشد این فرآیند را چند بار تکرار کنید تا از خروج کامل هوا از تمام بخش‌های سیستم لوله‌کشی آب اطمینان حاصل شود. هواگیری منظم شیرهای آب، به حفظ فشار مطلوب و کیفیت آب خروجی کمک شایانی می‌کند.

هواگیری لوله های آب سرد و گرم

هواگیری لوله‌های آب سرد و گرم به منظور حفظ فشار یکنواخت و جلوگیری از صداهای مزاحم در سیستم آبرسانی منزل ضروری است. این فرآیند باید به صورت جامع و سیستماتیک انجام شود تا از خروج کامل هوای محبوس شده در هر دو بخش سیستم اطمینان حاصل شود. برای شروع، ابتدا شیر اصلی آب ورودی به منزل را برای چند دقیقه ببندید تا فشار آب در لوله‌ها کاهش یابد و هوای محبوس شده فرصت تجمع پیدا کند. این کار به هواگیری کارآمدتر کمک می‌کند.

سپس، تمامی شیرهای آب (هم سرد و هم گرم) را در تمام نقاط منزل به طور کامل باز کنید. توصیه می‌شود این کار را از پایین‌ترین نقطه ساختمان (مانند شیر آب در طبقه زیرزمین یا همکف) شروع کرده و به سمت بالاترین نقاط (مانند شیرهای حمام و دستشویی در طبقات بالا) ادامه دهید. برای هر شیر، ابتدا شیر آب سرد را باز کنید و اجازه دهید آب برای چند دقیقه جریان یابد تا تمامی هوای محبوس شده خارج شود و جریان آب یکنواخت و بدون حباب شود. پس از آن، شیر آب سرد را ببندید.

همین فرآیند را برای شیر آب گرم همان نقطه تکرار کنید. اجازه دهید آب گرم نیز برای چند دقیقه جریان یابد تا هوا به طور کامل خارج شود و جریان یکنواخت شود. سپس شیر آب گرم را ببندید. این مراحل را برای تمامی شیرهای آب در منزل، از پایین به بالا، تکرار کنید. پس از اتمام هواگیری در تمام نقاط، شیر اصلی آب ورودی به ساختمان را مجدداً باز کنید. ممکن است نیاز باشد این فرآیند را چند بار تکرار کنید تا از خروج کامل هوا از تمام بخش‌های سیستم لوله‌کشی آب سرد و گرم اطمینان حاصل شود و فشار آب به حالت عادی بازگردد.

زمان مناسب برای انجام هواگیری

شناخت زمان مناسب برای انجام هواگیری، کلید حفظ سلامت و کارایی سیستم‌های لوله‌کشی و گرمایشی است. یکی از بهترین زمان‌ها برای هواگیری سیستم گرمایشی، پیش از آغاز فصل سرما و روشن کردن پکیج یا موتورخانه است. با انجام این کار در پاییز، اطمینان حاصل می‌کنید که سیستم گرمایشی شما در اوج کارایی خود قرار دارد و آماده مقابله با سرمای زمستان است. این یک اقدام پیشگیرانه است که از بروز مشکلات در اوج نیاز به گرمایش جلوگیری می‌کند.

علاوه بر این، هر زمان که سیستم لوله‌کشی یا گرمایشی شما مورد تعمیر، نگهداری یا تغییرات اساسی قرار گرفت، هواگیری پس از اتمام کار ضروری است. به عنوان مثال، اگر لوله‌ای تعویض شده، رادیاتوری اضافه شده یا پکیج جدیدی نصب شده باشد، احتمال ورود هوا به سیستم بسیار بالا است و باید بلافاصله پس از پر شدن مجدد سیستم با آب، فرآیند هواگیری انجام شود. این کار تضمین می‌کند که سیستم جدید یا تعمیر شده، از همان ابتدا به درستی کار می‌کند.

همچنین، هر زمان که علائم وجود هوا در سیستم را مشاهده کردید، زمان مناسبی برای هواگیری است. این علائم شامل صداهای غیرعادی از لوله‌ها (مانند غرغره یا ضربه)، کاهش فشار آب، سرد ماندن بخش‌هایی از رادیاتورها، یا نوسانات دمایی در آب گرم مصرفی می‌شوند. در نهایت، انجام هواگیری به صورت دوره‌ای، مثلاً سالی یک بار، حتی در صورت عدم مشاهده علائم خاص، به عنوان یک اقدام نگهداری پیشگیرانه بسیار توصیه می‌شود. این کار به حفظ عملکرد مطلوب و طول عمر سیستم کمک می‌کند و از بروز مشکلات جدی‌تر در آینده جلوگیری می‌نماید.

مزایای هواگیری صحیح سیستم آبرسانی

هواگیری صحیح و منظم سیستم آبرسانی و گرمایشی، مزایای متعددی را به همراه دارد که همگی به بهبود عملکرد، کاهش هزینه‌ها و افزایش راحتی منجر می‌شوند. یکی از مهمترین مزایا، افزایش چشمگیر راندمان سیستم گرمایشی است. با حذف هوای محبوس شده از رادیاتورها و لوله‌ها، آب گرم می‌تواند به طور کامل در سیستم جریان یابد و حرارت را به طور موثرتری به محیط منتقل کند. این امر باعث می‌شود که پکیج یا موتورخانه با تلاش کمتری کار کرده و در نتیجه، مصرف انرژی کاهش یابد که به صرفه‌جویی قابل توجهی در قبوض گاز یا برق منجر می‌شود.

علاوه بر صرفه‌جویی در انرژی، هواگیری صحیح به افزایش طول عمر تجهیزات سیستم آبرسانی نیز کمک می‌کند. هوای موجود در لوله‌ها می‌تواند باعث خوردگی داخلی و زنگ‌زدگی قطعات فلزی شود، زیرا اکسیژن موجود در هوا با فلزات واکنش می‌دهد. همچنین، وجود هوا می‌تواند فشار غیرعادی بر پمپ‌ها و سایر اجزای مکانیکی وارد کند و باعث استهلاک زودرس آن‌ها شود. با حذف هوا، از این آسیب‌ها جلوگیری شده و عمر مفید سیستم و تجهیزات آن افزایش می‌یابد.

مزایای دیگر شامل بهبود فشار آب و حذف صداهای مزاحم است. هوای محبوس شده می‌تواند جریان آب را مختل کرده و باعث کاهش فشار در شیرها شود. با هواگیری، جریان آب یکنواخت شده و فشار به حالت مطلوب باز می‌گردد. همچنین، صداهای آزاردهنده‌ای مانند غرغره کردن، سوت کشیدن یا ضربه‌های آبی که ناشی از حرکت هوا در لوله‌ها هستند، از بین می‌روند و محیطی آرام‌تر فراهم می‌شود. در مجموع، هواگیری یک اقدام ساده اما بسیار موثر برای حفظ سلامت و کارایی سیستم آبرسانی ساختمان است.

مشکلات و عوارض ناشی از عدم هواگیری

عدم هواگیری منظم و صحیح سیستم لوله‌کشی و گرمایشی می‌تواند به بروز مشکلات و عوارض جدی منجر شود که نه تنها آسایش ساکنین را مختل می‌کند، بلکه می‌تواند هزینه‌های گزافی را برای تعمیرات و تعویض قطعات به بار آورد. یکی از شایع‌ترین عوارض، کاهش شدید راندمان سیستم گرمایشی است. وقتی هوا در رادیاتورها محبوس می‌شود، به عنوان یک عایق عمل کرده و اجازه نمی‌دهد آب گرم به طور کامل سطح رادیاتور را گرم کند. در نتیجه، رادیاتورها سرد می‌مانند یا به طور ناقص گرم می‌شوند، و سیستم برای جبران این کمبود، باید با توان بیشتری کار کند که به افزایش قابل توجه مصرف انرژی منجر می‌شود.

علاوه بر کاهش راندمان، عدم هواگیری می‌تواند به آسیب‌های جدی به تجهیزات سیستم منجر شود. هوای محبوس شده حاوی اکسیژن است که می‌تواند باعث خوردگی داخلی لوله‌ها، رادیاتورها و سایر قطعات فلزی شود. این خوردگی به مرور زمان، منجر به نشتی و سوراخ شدن لوله‌ها می‌شود. همچنین، وجود هوا می‌تواند باعث افزایش فشار غیرعادی در سیستم و استهلاک زودرس پمپ‌های سیرکولاتور در پکیج‌ها و موتورخانه‌ها شود، که خرابی پمپ‌ها از جمله تعمیرات پرهزینه محسوب می‌شود.

مشکلات دیگری نظیر کاهش فشار آب در شیرها، پاشش آب همراه با هوا، و ایجاد صداهای آزاردهنده مانند غرغره یا ضربه در لوله‌ها نیز از عوارض عدم هواگیری است. این صداها می‌توانند به خصوص در شب آزاردهنده باشند. در موارد شدیدتر، عدم هواگیری مناسب می‌تواند منجر به عدم توزیع یکنواخت حرارت در ساختمان شود، به طوری که برخی اتاق‌ها گرم و برخی دیگر سرد بمانند. در نهایت، نادیده گرفتن این فرآیند ساده می‌تواند به خرابی‌های بزرگتر و هزینه‌های گزاف برای تعمیرات اضطراری منجر شود.

نادیده گرفتن هواگیری لوله‌ها می‌تواند منجر به کاهش راندمان سیستم گرمایشی، افزایش مصرف انرژی، خوردگی داخلی تجهیزات و در نهایت، خرابی‌های پرهزینه شود.

سوالات متداول

هوا در لوله‌ های آب چه صداهایی ایجاد می‌کند؟

هوا در لوله‌ها معمولاً صداهایی مانند غرغره کردن، سوت کشیدن، قل قل کردن و گاهی ضربه‌های محکم (چکش آبی) ایجاد می‌کند، به خصوص هنگام باز کردن شیرها یا فعال شدن سیستم گرمایشی.

آیا هواگیری لوله های آب می‌تواند مصرف انرژی را کاهش دهد؟

بله، به خصوص در سیستم‌های گرمایشی مانند رادیاتورها و پکیج‌ها، هواگیری با بهبود گردش آب و انتقال حرارت، باعث افزایش راندمان و کاهش قابل توجه مصرف انرژی می‌شود.

چه زمانی باید برای هواگیری لوله‌ها از متخصص کمک گرفت؟

اگر با وجود هواگیری‌های مکرر، مشکل هوا در سیستم شما ادامه دارد، یا اگر سیستم لوله‌کشی پیچیده‌ای دارید و در انجام مراحل هواگیری مطمئن نیستید، بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید.

آیا برای هر بخش از سیستم لوله کشی روش هواگیری متفاوتی وجود دارد؟

بله، اصول کلی هواگیری مشابه است، اما جزئیات و ابزار مورد نیاز برای بخش‌هایی مانند رادیاتورها، آبگرمکن‌ها، پکیج‌ها و شیرهای آب ممکن است متفاوت باشد.

آیا هواگیری لوله ها باعث افزایش فشار آب می شود؟

هواگیری مستقیماً فشار کلی آب را افزایش نمی‌دهد، اما با حذف هوای محبوس شده که مانع جریان آب است، به بازیابی و یکنواخت شدن فشار طبیعی آب در شیرها و نقاط مختلف سیستم کمک می‌کند.